Για τον Νώντα...

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από φίλους του Νώντα. Μας το έστειλαν, μας εκφράζει και το δημοσιεύουμε:

ΝΩΝΤΑΣ ΚΑΡΥΜΠΑΛΗΣ (16.3.1967-3.9.2017)

Ο Νώντας ξεκίνησε την ορειβατική αναζήτηση από νεαρό παιδί με το ποδήλατο, με το οποίο πήγαινε σε μέρη πολύ μακριά από την πόλη. Μεγαλώνοντας,  τη θέση του ποδηλάτου πήρε το XT στην πίσω θέση του οποίου, η σύντροφος,και αδελφή ψυχή του, η Κατερίνα. Όργωσαν την Ελλάδα, κατασκήνωναν από τον Έβρο μέχρι το Ταίναρο, αναζητούσαν την φύση, την απομόνωση, την ομορφιά, την απόλαυση. Το σακίδιο του Νώντα, γεμάτο τα πρώτα χρόνια με υπνόσακο κι αντίσκηνο, έπειτα με σετάκια και σχοινί, στη συνέχεια με καρύδια, κραμπόν, πιολέ και παγόβιδες ενώ τα τελευταία χρόνια είχε προστεθεί στον εξοπλισμό και το ψαροντούφεκο.

Συστηματικά ο Νώντας ασχολήθηκε με την ορειβασία από το 1998 στα βουνά της Αχαΐας, με τον ΕΟΣ Πατρών και τον ΣΕΟ Ωλενός, κυρίως στον Ερύμανθο. Μετά τη σχολή αρχαρίων, η αναρρίχηση μπαίνει γερά στη ζωή του. Σκαρφαλώνει με πάθος σε όλα τα αναρριχητικά πεδία της Αχαΐας. Αλεποχώρι, Καλόγρια, Χατζούρι. Και σ΄όλη την Ελλάδα! Κλεισούρα, Λαγκάδα, Φλαμπούρι, Μετέωρα, Κάλυμνος, Ζόμπολο, Κυπαρίσσι, Λεωνίδιο, Άμφισσα, Μύτικας,  Αργολίδα κλπ. Γίνεται αγαπητός λόγω του χαρακτήρα του και μοναδικά αγαπημένος σχοινοσύντροφος σε όσους σκαρφάλωναν μαζί.

- «Αλήθεια πώς θα ξαναπάμε Αλεποχώρι χωρίς τον Νώντα; ».....

Οι μεγαλύτερες προκλήσεις για τον Νώντα βρίσκονται στις ελληνικές ορθοπλαγιές. Για πολλά χρόνια, είναι ο σταθερός σχοινοσύντροφος και αναντικατάστατη υποστήριξη του Τορέλλι, σε επαναλήψεις και ανοίγματα διαδρομών.

Κούβελος. Ολοκληρώνουν και σκαρφαλώνουν με τον Τορέλλι, μια από τις πιο σοβαρές διαδρομές της Ελλάδας, τη «Χρυσή Τομή», και  σε διαδοχικές εξορμήσεις τη «Διφωνία» και την «Ολική Επαναφορά». Στην  τελευταία ανοίγει και μια παραλλαγή εισόδου, τη «Διεδρική Επαναφορά». Τα ονόματα των διαδρομών έχουν την δική του υπογραφή εμφανώς. Πιο κει απ’ τη Διφωνία είχε σταμπάρει κι έλεγε πως θ’ ανοίξει την «Παραφωνία».... Σε μια από τις τελευταίες επισκέψεις στον Κούβελο ολοκληρώνουν και σκαρφαλώνουν μια από τις πιο δύσκολες διαδρομές, τη «Δια Πυρός και Σιδήρου».

Στην Πυραμίδα της Γκιώνας, επαναλαμβάνει δύσκολες διαδρομές όπως η «Από πίσω», ο «Ενδυμίωνας» και τα «Φτερά των αετών», την  οποία και ολοκληρώνει με χτυπημένο χέρι από ξεκόλλημα πέτρας. Μαχητικός και αποφασισμένος μέχρι τέλους! Στις Πόρτες Αχαϊας, ανοίγουν με τον Τορέλλι διαδρομές υψηλής δυσκολίας με καρύδια  όπως ο Καρυοθραύστης, η Καρμανιόλα, ο Πυριφλεγεθών, ο Σκοταδόψυχος και η Αλητεία. Διαδρομές  που ακόμα περιμένουν επαναλήψεις.

Στον Όλυμπο σκαρφαλώνει δύσκολες και σοβαρές διαδρομές όπως Νάστου-Κινατίδη, Wind of Change στο Σκολιό και Μιχαηλίδη-Ξανθόπουλου, Νεφέλη, και Huhn στο Στεφάνι. Κι άλλες.

Από την αρχή, δεν σταματάει να σκαρφαλώνει στη Βαράσοβα, που ήταν το σπίτι του για πολλές συνεχόμενες Κυριακές επί  χρόνια. Είναι από τους λίγους αναρριχητές που έχουν σκαρφαλώσει τις περισσότερες του πεδίου. Καλός Σχοινοσύντροφος, HeavyMetal, Γωνιά, Κωλοφωτιά, Ελληνομανία, Σκιά είναι από τις αγαπημένες του. Φυσικές γραμμές με μεγάλα δίεδρα που λόγω των ανοιγμάτων του σε αυτά, όλοι μέναν άφωνοι από την τεχνική των ποδιών του.  Η προηγούμενη ενασχόληση του με πρωταθλητισμό στο okinawatai (ήταν κάτοχος μαύρης ζώνης 3DAN και δάσκαλος) αξιοποιήθηκε και στην αναρρίχηση!

Στο Νώντα άρεσε να σκαρφαλώνει και τον χειμώνα. Αν και είχε καθημερινά και τα Σάββατα πολύωρη δουλειά, γούσταρε να ξυπνάει μέσα στη νύχτα για να πάει να σκαρφαλώσει διαδρομές πάγου ή μικτού πεδίου.  Χαρακτηριστικές διαδρομές που άνοιξε μαζί με τον Τορέλλι είναι ο παγοκαταρράκτης Κάκκαβος και μικτές διαδρομές στις Συμπληγάδες Πέτρες στον Ερύμανθο  ενώ αξιόλογη είναι και η ανάβαση σε χρόνο ρεκόρ των διαδρομών ParanoidAndroid και Επαγγελματίες στα Βαρδούσια σε 3ώρες! Και πολλά άλλα, π.χ. στο Cogne για παγοαναρρίχηση.

Από κάθε διαδρομή, είχε κάτι να διηγηθεί. Μια υπέρβαση του εαυτού του ή μια περιπέτεια της σχοινοσυντροφιάς. Πάντα με το χαμόγελο και πάντα με θετική ψυχολογία. Άνθρωπος με θετική σκέψη που ενθάρρυνε και ενέπνεε τους γύρω του, παρά τον αντικειμενικά λίγο ελεύθερο χρόνο του, παρά τους τραυματισμούς που κατά καιρούς τον παίδευαν.

Μετά από ρήξη χιαστού και αρθροσκοπική μηνισκοεκτομή δε σταμάτησε να δουλεύει ούτε μια μέρα. Βρήκε λύση στη δουλειά του που απαιτούσε πολύωρη ορθοστασία. Μετά από 4-5 μήνες επανήλθε δριμύτερος.

Ο Νώντας δεν σκαρφάλωνε μόνο για τον εαυτό του. Έπαιρνε μαθητές του, έπαιρνε και φίλους του που δεν ασχολούταν με το βουνό,  να έρθουν και να το γνωρίσουν, να περπατήσουν, να δοκιμάσουν  αναρρίχηση σε σπορ πεδία. Αμέτρητοι είναι αυτοί που αγάπησαν το βουνό απ’ τον Νώντα και πολλοί σκαρφαλώνουν χάρη στην υπομονή και την αγάπη του δασκάλου τους. Έπαιρνε μαζί του τρίτους στη σχοινοσυντροφιά, άτομα που θέλανε να γνωρίσουν την βουνίσια αναρρίχηση και δεν βρίσκαν παρέα. Έτσι και φέτος, στις καλοκαιρινές του διακοπές στην Αστράκα, επανέλαβε το Μηνίσκο, το Ουράνιο Τόξο και την Απλή Μέθοδο των Τριών. Με μεγάλη επιμέλεια διόρθωσε το σκίτσο της τελευταίας.

Η προσφορά του στους καινούργιους δεν ήταν μόνο αυτή. Τα τελευταία 8 χρόνια, άνοιγε καινούργιες, καθάριζε, συντηρούσε και διόρθωνε τις διαδρομές στα κύρια πεδία της Αχαϊας (Αλεποχώρι, Χατζούρι, Καλογριά) και όλα αυτά επωμιζόμενος το οικονομικό κόστος με ελάχιστους άλλους. Τα δε ονόματα, των διαδρομών που άνοιγε είχαν πάντα αστείο, σατιρικό ή πειραχτικό χαρακτήρα, ή σχετίζονταν με τη μουσική και τα μαθηματικά - δείγμα της ευχαρίστησης που τού ‘δινε η αναρρίχηση στη ζωή του. «Κογιανισκάτσι», μια τελευταία του διαδρομή στην Καλόγρια, ένα μουσικό κομμάτι που σημαίνει «ζωή χωρίς ισορροπία». Ποιητής και μελωδός σε όλα.

Με ό,τι ασχολούταν, έδινε την ψυχή του σε αυτό, το συζήταγε, το βασάνιζε στο μυαλό, το σχεδίαζε στο χαρτί, το επαλήθευε, και απλά, μετά το έκανε. Στους τοίχους του σπιτιού του κρέμονται πίνακες δικοί του με πορτραίτα και τοπία που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από επώνυμους καλλιτέχνες. Τα χρώματα, οι σκιές, η προοπτική, η αντίληψη του χώρου είναι αντίστοιχα με επαγγελματίες του χώρου. Όλο το σπίτι του είναι κατασκευασμένο απ΄αυτόν, σχέδια και κατασκευές που ζηλεύουν αρχιτέκτονες και καλοί μάστορες. Ιδιοφυής, και πολυτάλαντος.

Μεγάλη, αγάπη του Νώντα ήταν η κιθάρα.  Όταν έβρεχε, όταν δεν προλάβαινε να πάει να σκαρφαλώσει, όταν οι σκοινοσύντροφοι είχαν δουλειά, έπαιζε με την ηλεκτρική, Rock και metal, αποκλειστικά. Ήταν η ήρεμη δύναμη του συγκροτήματος Vol.teers. Όταν δεν κατάφερναν να κάνουν πρόβες όλοι μαζί, ο Νώντας πειραματιζόταν μόνος του και δεν είναι λίγα τα cover κομμάτια που έχει παίξει και έχει ανεβάσει στο youtube. Ο Νώντας κάποιες μέρες διάλεγε τις διαδρομές που θα σκαρφάλωνε να είναι τέτοιες που δε θα του χαλούσαν τις αφές για την κιθάρα το επόμενο  βράδυ...

Ο Νώντας σπούδασε μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και  δούλευε σε φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης. Ο τρόπος διδασκαλίας του ήταν υποδειγματικός, «σου φύτευε στο κεφάλι πράγματα  κι αυτά φύτρωναν κι άνθιζαν». Τα φυλλάδια σημειώσεων του αξεπέραστα εκπαιδευτικά, και έργα τέχνης συνάμα. Οι μαθητές του τον λάτρευαν και τους λάτρευε και κείνος. Ο Νώντας σου έδινε την εικόνα ενός καθημερινού ανθρώπου.  Όταν ήταν στην πόλη όμως, φορώντας πάντα μαύρα τον χαιρετούσαν εκατοντάδες άνθρωποι, παιδιά νεαρά και φοιτητές κι άλλοι απ’ όπου κι αν πέρναγε. 

Το στήριγμα του Νώντα, ήταν η οικογένεια του: η Κατερίνα του και τα 2 του παιδιά που όλοι είναι σαν κι εκείνον, πολύ ιδιαίτεροι. Η πίεση της καθημερινότητας, εξαφανιζόταν όταν έμπαινε στο σπίτι. Η Κατερίνα δεν σκαρφάλωνε αλλά την λέγαμε όλοι «η κολώνα της αναρρίχησης», τόσο πολύ τον στήριζε και σ’ αυτό. Την αγάπη του για τη φύση και τον άνθρωπο και την τέχνη και την αστείρευτη δύναμή του την έχουν όλοι. Κι ας είναι τσακισμένοι απ’ την απώλειά του.

Ο Νώντας για τους φίλους του και όσους τον γνωρίσανε έστω και λίγο δεν ήταν απλά όλα αυτά ως δραστηριότητες και επιτεύγματα. Ήταν και θα είναι ένας άνθρωπος με πολύ υψηλό επίπεδο συναισθηματικής νοημοσύνης. Το μυαλό του και η σκέψη του δεν κολλούσε πουθενά. Οι συζητήσεις που μπορούσες να κάνεις μαζί του πέρα από την αναρρίχηση και τα βουνά σε άφηναν πάντοτε με έναν θετικό προβληματισμό, ότι τα πράγματα μπορεί να είναι και αλλιώς. Και αυτό γιατί έψαχνε και έβρισκε λύσεις στα καθημερινά, στα δύσκολα και στα φαινομενικά άλυτα με υγιή τρόπο, ενώ συγχρόνως τη θετική του σκέψη τη μετέφερε και στους γύρω του. Κατάφερνε σε δύσκολες καταστάσεις να επιβιώνει, να πετυχαίνει με αθόρυβο τρόπο φοβερά επιτεύγματα σε όλους τους τομείς (αθλητικούς και μη) και για αυτόν τον λόγο να εμπνέει ανθρώπους όλων των ηλικιών και όλων των πεποιθήσεων.